شهید والامقام رحمان کریمیان مردی دیگر از ره‌یافتگان حریم نور، چراغی روشن که در کوره‌راه‌های تاریک جنگ درخشید. کسی که با تمام وجود در راستای آزادگی و آبادی ایران‌زمین کوشید و در راه وطن جان شیرین خویش را فدا کرد. با تمام وجود ایستاده بود و ایمان داشت که باید از حریم این سرزمین دفاع کند و هرگز اجازه ندهد دست هیچ نا محرمی ذره‌ای از خاک وطنش را لمس کند، هر چند که این ایستادگی به بهای جانش تمام شود. این غیرت و مردانگی را از کودکی تا لحظه شهادت به همراه داشت چرا که غیرت چون خون در رگ‌هایش جاری بود. او ثابت کرد چون دیگر هم‌رزمانش برای آزادی این خاک از هر چیزی می‌گذرد. همواره در آرزوی شهادت بود و هنگام اعزام به خدمت مقدس سربازی بسیار خوشحال بود چرا که جان دادن و شهادت در راه وطن را باعث افتخار و سربلندی می‌دانست.

شهید رحمان کریمیان در سال 1345 در روستای زیبای لیلیان از توابع شهرستان خمین در استان مرکزی، دیده به جهان گشود. او فرزند خانواده‌ای مهربان و صمیمی بود. روزهای شیرین کودکی را به سرعت سپری کرد. دوران ابتدایی را با موفقیت طی کرد و سپس وارد مقطع راهنمایی شد و تا سال دوم راهنمایی درس خواند. اما پس از آن ادامه تحصیل نداد. از کودکی در امور خانواده سهیم و شریک بود و تلاش می‌کرد باری از دوش خانواده بردارد و گوشه‌ای از زحمات آن‌ها را جبران کند. او کم‌کم به جوانی غیور و کوشا و مؤمن و متواضع تبدیل شد که نمونه کامل یک انسان بود و همه او را به خوبی و مهربانی می‌شناختند. شهید رحمان کریمیان در زمان جنگ تحمیلی برای خدمت مقدس سربازی فراخوانده شد و در لشکر 28 سنندج مشغول به خدمت شد و پس از مدتی در بیست و چهارم فروردین‌ماه سال 1367 در منطقه مریوان با اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت دست یافت. پیکر مطهر ایشان در زادگاهش به خاک سپرده شد.